GÖNÜLDEN DÖKÜLENLER -3
Ummanlara açıldım-kaptansız bir gemiyle
Buyrun şairler buyrun -yazın gönül demiyle
Aşkı anlatsın bize şairler kalemiyle
Vur kalemi deftere ağlasın satır satır
Ağlayan göz şaire ne aşklar hatırlatır
Harun yıldırım
Tapusu bende olan bir yürek satılırken
Bir yastığa baş koyup gaflete yatılırken
Sessizce ayrılığın temeli atılırken
Utan kendinden utan Soytarı soysuz kadın
Bu şiir bu şarkıyla anılsın senim adın
Harun yıldırım
Şair her zaman barışık olur aşk alemiyle
Yaşar mısralarında çile dert elemiyle
Sevdasını anlatır ettigi kelamıyla
Bazen az gelir dünya sığmaz kendi içine
Bazen dar gelir dünya bilmez kendi suçu ne
Murat Meral
Yar'e seslen aşk ile, sesinin en bemiyle
Yarım yürekle sevme sevdiysen sev tümüyle
Sevdanın yolu güzel sevinciyle, qamıyla
Ayrılmak kolay ama , kavuşmak oldukca zor
Bu yolda cefa çekip vuslata erene sor
Aypara Mehmanova
Gözlerini geceyle andım o vefasızın
Dilimde koca bir ah olarak kalır sızın
Ne eylerse eylesin yâre geçmiyor nazın
Boynu bükük satırlar yazmasın artık kalem
Acı dolu geçmişi izin ver aşkla silem
İnayet NurefşanMillidere
Bazen bir sahifeden taşar şair kelâmı
Her mektubun başında yazar ilkten selamı
Hastalık perdedir de ecel başa bela mı
Kalbi çarpar aşığın, yâr adını anarak
Sevgi lokmalarının tabağına banarak
Zeynep Ece Eren
Sen istersen iğnenin deliğinden geçerim
Sen sunarsan elinden zehir bile içerim
Hasret olup karşıma çıksan seni seçerim
Varsın senin yüzünden bana deli desinler
Îsterlerse bu yüzden defterlerden silsinler
Avni Aslan
Hayat denen bu rüzgar savurur atar bizi
Düşürürse pazara bir pula satar bizi
Ölüm ile ayırıp toprağa katar bizi
Daha peşinden gitmek akıl alır iş değil
Yollarını beklemek, artık cana hoş değil
Avni Aslan
Derenin kenarında söğüt dalları yerde,
Allah'ım az akıl ver cahil kalan her ferde.
Dünya bize bir sahne kapanacak son perde,
Figüranı rolcüsü öte dünya yolcusu,
Baki kalan olmazki ne sağcısı solcusu.
Namık Kemal BALCI
Duman dağa yayıldı güneş sarıya çaldı,
Sol yanım düşüncede gözüm yollarda kaldı.
Bir garip düşüncedir beni dertlere saldı,
Sevdiğim yaban gülüm sevse idin olmazmı,
Beddualımı gönlün aşkla sevda dolmazmı.
Namık Kemal BALCI
Bu sevda yollarında düşe kalka yürüdüm.
Bir kapıya kul oldum, köpek gibi ürüdüm.
Hiçlikte varı buldum, nefsim ile çürüdüm
---Yâre gönül vermişim, ağyara meyl etmezim
---Kesseler de kafamı ben bu yerden gitmezim.
sami Biberoğulları
Bu kapıya kul olan ister mi hiç köşk, kasır?
Aşık olan insana fazladır sazdan hasır.
Razıyım beklemeye bir değil de bin asır
---Yeter demeyin bana, ben kendime yetmezim
---İçin için yanarım, dışarıya tütmezim.
SamiBiberoğulları
Bir sevginin sancısı satırlarıma doğdu.
Can çekişen sözcükler sağanak oldu yağdı.
Kılı kırk yaram dedim zehre dönüştü boğdu.
Acep cümleler mi az anlatmaya yarayı,
Cilt cilt kitapta yazsam kimse demez çareyi.
Serpil Kaplan
Harfi döğüp işleyen, demirlere kor lazım
Yâr eşgâli nakşeden şairlere zor lazım
Yüreğin her demine gizli duvar sur lazım
İçi temiz tutana, asla uğramaz keder
Bu alem pek muhteşem, seveni mutlu eder
Zeynep ece eren
Kardelenim dağlarda kim anlar ki halimden?
Koparırlar dalımı kimse tutmaz elimden.
Kuş uçmaz kervan geçmez dik yokuşlu yolumdan.
Gül değildim ondan mı bu sessizlik bu ayaz,
Donmuşum yaban elde her şey renksiz hep beyaz.
Serpil Kaplan
Çok döktüm ben kağıda yazdım derdi elemi
Kaç satıra doldurdum şu bitmeyen çilemi
Ah çektikçe yıldırdım elimdeki kalemi
Senden vafalı çıktı yanımdan ayrılmadı
Bin bir cefa eyledim gücenip darılmadı
Hatice Hatice
Bütün ömrüm boyunca hep çekerken cefayı
Ne dostdan nede yardan göremedim vefayı
Yalan olan dunyada süremeden sefayı
Umutlarım savruldu gözümdeki yaşı ile
İşte ben gidiyorum bir akılsız başı ile
Hatice Hatice
Şiir olur düşerim yakarsın ocağında
Gül dudağın kurumuş temmuzun sıcağında
Kardelen çiçeğiyim uçurum kucağında
Yazılan gibi değil bu sevda başka elem
Acı dolu geçmişin izi var aşkla silem
Nurefşan.
Aslı ile Kerem’in Amasya dağlarında
Delinen kayaları söylenir bağlarında
Aşk ilahi dem olmuş yar, kader ağlarında
Vur kalemi deftere ağlasın olmuş yatır
Ağlayan göz şaire ne aşklar hatırlatır…
Saffet Kuramaz
Nereden vuruldum ben sana kıymet bilmedin
Hangi derdim olduysa gözyaşımı silmedin
Ne destek verdin bana ne benimle gülmedin
Utan kendinden utan Soytarı soysuz kadın
Bu şiir bu şarkıyla anılsın senin adın
Saffet Kuramaz
Yüreğim karanlıkta sanki olmustu taştan
Yaptın yapacağını çıkardın yine baştan
Yeminler etmiştim ben uzak durmuştum aşktan
Kara kışlar gibiyiz ecel bize gelmeden
Gözyaşlarım sel oldu gitme sakın silmeden
/AYŞEN DAŞKIN
Gözlerime mim çeksin o yar kendi eliyle
Kırk parçaya ayirsin yüreğimi diliyle
Ateşe sürüklesin bin katli nefretiyle
Yinede hiç ses etmem o yapmışsa hak derim
O yok ise Dünyada olmaz benimde yerim.
M.Şükrü Şık
Yakın da ne güneşler doğacak