HASRETLİĞİM

Alamancı çocuğum ben…

Gurbet bana koymazdı…

Bir yaşından beri gurbet bana yoldaş olmuştu,

Gurbette yatar, gurbette kalkardım,

Gözyaşlarımız yeniden buluşmak için akardı…

Gurbet yollarında doğduk…

Gurbet yollarında öldük…

Dördüncü kuşaktayız gurbet yollarında,

Kırk dört senedir hasretim,

Ana kucağına,

Ana toprağına,

Ana diline,

Ben hasretim…

Adım hasrettir…

Lakin ben böyle  “HASRET” tanımamıştım…

Ben bu kadar hasret olmamıştım,

Hasret bu kadar yakmamıştı…

Hasret bu kadar yıkmamıştı…

Hasret bu kadar koymamıştı…

Ey hasretliğim,

Hasretliğim dinmeden,
Sana kavuşmadan ölürsem

Gelinliğin kefenim olsun,

Namazlığın tabut örtüm olsun…

Sana yeminler olsun, yeminler olsun…

“sol yanın”

Ali Özdemir

25.05.2013 – 19:07