Online Üye
Online Ziyaretçi
Ah dünya insanları cazibenle kışkırttın
Bir adım önde gittin yaklaşanı püskürttün
Kah sallandın depreştin kah ateşler fışkırttın
Lavların küllü tozlu sön sönebildiğince
Sende gezip dolaşan her canlıyı öldürdün
Bir avuç toprağınla gözlerini doldurun
Ne Mecnuna yar oldun ne Leylayi güldürdün
Çöllerin korlu közlü yan yanabildiğince
Sana güvenenlere taaccüp ediyorum
Alan varsa buyursun ben seni satıyorum
Daha dun uğramıştım şimdi de gidiyorum
Geçer günlerin hızlı dön dönebildiğince
Yer dediler adına yutarsın her doğanı
Pireden file kadar karga ile doğan’ı
Uzayı araştırdık anlamadan doğa’nı
Kutuplar karlı buzlu don donabildiğince
Her gelen ölüp gider yine sana gelen var
Gizemli bilmecenin hikmetini bilen var
Açlık bir yana dursun susuzluktan ölen var
Suların tatlı tuzlu kan kanabildiğince
Der Mikdati Ah dünya yine de sana mihnet
Ahiret tarlamızsın hasat olur her zahmet
Hayat bir ganimetse ölüm en büyük rahmet
Zalimler iki yüzlü yen yenebildiğince
Şair Mikdat Bal