Ülke halký olarak çoðumuz huzursuzuz. Etrafýmýzda olup bitenler gerek sýnýrlarýmýz içinde gerekse sýnýrlar ötesinde bizi sükûna erdirecek bir durum görülmüyor ufuklarda...

Stres yüklü insanlar, bazýlarý burnumdan soluyorum diyorlar. Nedeni sorulduðunda;

Borç bataðýmdayým,

Haksýzlýklar içinde yaþamak zulüm gibi,

Ülkemin geleceðinden endiþe duyuyorum,

Çocuklarýmýn, torunlarýmýn geleceði flu,

Ülkemizi kirlettik, karalarý ve denizleri,

Ruhumuzu da kirlettik, karamsar/kötümser ve þiddet yanlýsý olduk,

Ýnsanlýðýmýzý kaybettik, görünüþte insana benziyoruz ama....

Ýnsansýlar olduk...

Maneviyatýmýz, kutsal deðerlerimizi sermaye yaptýk,

Saygý-sevgi eski sözlüklerde kaldý,

Ýyi güzel çok þeyleri kaybettik...

Bunlarýn yanýnda,

Çoðalanlarý görmezden geliyoruz,

Teknolojik geliþmelerden faydalanýyoruz,

En çok da hýrsýzlýklarda,

Sosyal medya ahlaksýzlýklarýnda,

Ýnsan avcýlýðýnda...

Yaþam kolaylýðý için faydalanmak varken,

Akla gelmeyen olumsuzluklara alet ediyoruz teknolojiyi,

Diyorlar...

Oldukça iyimser olan ben bile,

Umularýmý kaybetmekteysem,

Kiþisel olarak,

Ülke olarak,

Allah sonumuzu hayýr eylesin,

Diye dualar ediyorum...

Selamlar hepinize,

Yurdagül Alkan.