Sil baştan yeniden yarat kaldığı yerde yıllarca tutsak olduğum gölgene çocuksu gözlerine ve özlemin kanattığı yalnızlığıma yağmura susamış bir çöl gibi sarıl ıslaklığıma.
Gün doğarken baharın gülzarına nefsine uyan görmez dikeni reh- güzerinde her hağmesinde güller dökülür dudaklarında susuzluğa dayanırsın, aşka asla aşk zemheri ayazı gibidir vuruyor yüzüne baktığın pencereden.
Sıcaklığını çoktan unuttum yüzdüğüm koyları sana verdim sahip çık onlara gidiyorum bütün yollar benim şimdi bilirsin, gözyaşlarımda yürekler alazlanır sana tarla menekşeleri topladım.
( Ege Kokulu başlıklı yazı Öz tarafından 8.04.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
