Online Üye
Online Ziyaretçi
BENİM GİBİ
Asılı
kalmış gibi dudaklarımda duran sözler
Düşüverdi kâğıda
şimdi
Hangi
külhan yakıyor güneşin ateşini?
Bilmem ki!
Sönerken
güneş ufukta anlamını yitirdi renkler
Karardı
aniden dünya
Beyaz defterde
bir mürekkep lekesi gibi
Güneş söndü
ve ateşi tükendi
Rüzgâr kükredi kayalıklara
Karanlığa
saklanarak,
Sevgiler
yeşil su oldu
Gözler
midye kabuğu
Gözyaşı
nadide bir inci
Bir kuş suya
kondu
Birkaç damla içti
Göğe
kaldırıp başını
Sessizce
şükretti
Baktı suya
düşen gölgeme
Sen
ölmüşsün dedi,
Kuş uçtu,
su titredi
Bulut ağlıyordu
toprağa alçalarak
Ve ölü
üşüyordu!
Rüzgâr
ağaçların saçını tarıyordu
Islık çalarak
Gecenin koyu
lacivertinde
Acı bir
tebessüm gibi
Düşmüştü dünyanın
yüzüne hüzün
Ne kadar
çekiciydi
Ne güzeldi
halbuki
Renklerle süslüyken
dün!
Her akşam
koşarak batarken güneş
Gözlerimle uğurladım
veda eden günü
Ve
dualarımla ağarttım gecenin karanlığını
Her sabah
Meltemler
kovalardı bulutları
Bulutlar
ağlardı
Islak ve
serin
Susamış yaprağına
düşen çiğle
Çiçek
titriyordu
Ve ölü
üşüyordu
Benim gibi!
25-02-2008
Şair,
Burhan AKSU