Dinle beni evladým, tarihini neslini,

Seni baþ üstü eden, kol nedir bilmen gerek.

Her þeye kulak verip, okuyarak aslýný,

Elinde yeþerecek, dal nedir bilmen gerek.

Kimlerdir çekinmeden, bu uðurda kan veren,

Tükenmez bir onurla, her an imtihan veren,

Vatan ne bayrak nedir, nedir ona can veren,

Ayla yýldýz üstünde, al nedir bilmen gerek.

Yedi düvel öteyi, asýrlar öncesini,

Köþelere saklanmýþ, tarihler güncesini,

Asil kýlan bizleri, yüceler yücesini,

Edeple Allah diyen, kul nedir bilmen gerek.

Uzun yollardan geldik, aç kaldýk yokluk gördük,

Her zaman düþmanlarýn, dersini böyle verdik,

Fark etmez gurbet olsa, onu yine severdik,

Biz ki vatana meftun, hal nedir bilmen gerek.

Sakýn iftira etme, anlamadan bilmeden,

Anlamazsýn acýyý, bir gözyaþý silmeden,

Dünyayý bilmek için, ölmek lazým ölmeden!

Seni sonsuza atan, sal nedir bilmen gerek.

Aþký da öðren oðul, Mecnun ile Leyla’yý

Aþk ki beþer içinse, getirir her belayý,

O musalla taþýnda, okutmadan salayý,

Yollarýna çýktýðýn, çöl nedir bilmen gerek.

Adaletin dengesi, düþmesin elinizden,

Hakikatler damlasýn, bal olup dilinizden,

Dönmeyin asla geri, doðruysa yolunuzdan,

Âdeme hakkýn veren, el nedir bilmen gerek.

Âdem Efiloðlu