Gaipten  bir ses duydum, ta ruhuma iþledi!

Yýldýrým düþtü sandým, bayýlaydým yeriydi

O anda zaman durdu, gönlüm neler düþledi

Güzel bir dilber gördüm ne cindi ne periydi

Huri desem deðildi, gözleri mercan gibi

Ruh boðaza dayandý çýkacak bir can gibi

Kekeledim o anda, dilleri sürçen gibi

Halim mecnun gibiydi daha da ileriydi

O dilber cezp ederek, tuzaðýna düþürttü

Bir ifrit tutup beni gaf daðýndan aþýrttý

Akýl, mantýk kalmadý, gördüklerim þaþýrttý

Iþýk sandýðým þeyler, gözlerimin feriydi

Açýnca gözlerimi, sema yoktu, ayda yok

Ses tellerim kesikti, baðýrmamda fayda yok

Ne in vardý, ne de cin, karþýlayan bay da yok

Zaman durmuþtu, lakin yüzlerce yýl geriydi

Ýfrit býraktý beni, kaçtým kaçtýðým kadar

Bir çok kapýlar gördüm, açtým açtýðým kadar

Engeller sýra, sýra, geçtim geçtiðim kadar

O bana yetiþtiydi  çünkü benden seriydi

Geldi devler, cüceler, elbisemi soydular

Gözlerimi baðlayýp, bir mahzene koydular

Bir esir daha vardý, gözlerini oydular

Öyle bir hali vardý, ne ölü ne diriydi

Ýlgilendim esirle, bana fazlayken derdim

Sürünerek de olsa, onun yanýna erdim

Yaklaþtým nefesini, hissettim, selam verdim

Açlýk ve iþkenceden, üç kemik bir deriydi

Hazreti Süleyman’ýn, hazinesini bilen,

Düþmana baþ belaydý, dostun yüzüne gülen

Davasýna sadýktý, ülküsü için ölen

Ser verip, sýr vermeyen, güvenilir biriydi

Süleyman nebi ona, rüzgarla gitmiþ idi

Ona bir hazineyi emanet etmiþ idi

O zaman genç, sayýlýr yaþý tam yetmiþ idi

Aslý Türk soyundandý, gerçek bir Türk eriydi

Þeytanlar duyar duymaz, etrafýna üþüþtü

Ona hainlik eden, taþralý bir keþiþti

Onunla buluþmasý, ellerine düþüþtü

Saftý, temiz kalpliydi, hýyanetten beriydi

Dedi ki sen Türk müsün, evet dedim “hoþ” dedi

Dedi dünya geçici, doðru yolda “koþ” dedi

Her þey aslýna döner, ne yaparsan “boþ” dedi

Saltanat, makam, para ellerinin kiriydi

Hazinede hoþgörü, sevgi, saygý var dedi

Bunlarý yok sayýnca, iki cihan dar dedi

Gözlerini çözeyim, sevdiðine var dedi

O anda eve döndüm, o Salihler piriydi

Mikdadî der burada, sözlerimi baðladým

Bu efsaneyi yazdým, bir fayda mý saðladým

Düþündüm, saatlerce oturup da aðladým

Gözümden akan yaþlar, incilerden iriydi

Þair Mikdat Bal