çatılırdı kaşı hep hazanın
yağmursuzdu şehirlerim de
hani kurumuştum ümitsizdim
sol yanımdaydı o rüzgar
nisan hiç gelmedi ansızın
ürperen mahzun şiirlerimde
bildiğin güneşsizdim sensizdim
yalnızlık kaderimdi bir o kadar
sayısını unuttuğum güz düşüşlerinde
nasıl da salınıyor yapraklar
anlıyorsun ya şimdilerde
gölgesi uzaktı pencereye sızanın
akşamları apayrı bir sessizdim
ruhum aleni teneşirlerde
uzandığım kaç temmuzum var
sonu zor gelirdi onca yazın
salasız sedasız ölüşlerimde
kışlarımı hiç sorma kardelendim
sokulurdu kar taneleri azar azar
bini de farkındaydı ayazın
ola ki serçeler üşürler de
boynum büküktü sayfamda yazar
mısralarım bu sıra bir gözlerini arar
ne çok sırrım saklıydı bazı şairlerde
bir sarı saç kokusuna nefessizdim
türküsü hatırımda malum ozanın
aşkına çeyrek kala öncesizdim
görüyorsun ya bir şeylerde
aşikar eşsizdim sensizdim
çöküşteydi bu eski duvar
seni mi özlermişim ki o düşlerde
dizeler durup durup buseni anar
yeni bir aşk şarkısında Eskişehirde