ben,
saçları balçıkla taranmış bir rüzgar
ıslığımda titrek bahar sancısı
üşümüş nefesimde ipe sarılmış hüzün
tutunamadığım dallar, düşlerim kadar çıplak
sen,
çıplak düşlerime yapışmış derin bir kızıl
mülteci sevişmelerimde kör bir tuzak
ve şimdi sakın bakma,
ilişmesin bakışların gözlerime
bir bilsen ne çok bulut biriktirdim gözlerimde
bırak yağmurlarım bende kalsın
dokunma ki boğulma girdaplarımda
bu şehir… bu şehir ki,
griye bulanmış iklimlerinde
küf kokan soluk caddeleri sancıyor
çöpçüler daimi hüzünlü mesaide
süpürülüyor sevda kırıkları kamyonlar dolusu
aşk,
dizginlerine sığmayan bir kısrağın nefesinde firarda
aşk ki,
bitmesini hiç istemediğimiz ninnilerde ve ettiğimiz tüm dualarda...
ilhanaşıcı