gün dediğin nedir ki kybele
ömrü günlük gölgesiz mum
çek şimdi doğurganlığını yakasından zamanın
zaman ki, akrepsiz çölde yelkovansız kum
felsefesi taşlanmış, aurası çatlamış bir aynada
sırrına kadem basmış İskenderiyeli hypatia
.
--
.
ne diyordum
evet.. büyüdükçe yalnızdır her masal
yinede kardeştir tüm ağaçlar en çok ta iğde kokarlar
her aşk saklambaç olamasa da
sobelenir her oyunda payımıza düşen ayrılık
sobelenir sarmalı hüzün içimli kekremsi şiirler
.
--
.
insanın
eksilmezmiş solundan yarası
yarasın dedikçe de içtiği pekmez karası
neyse
karanfil koksun şimdi bütün eller ve dilekler
babalar hep dağ olsun..olsun ki yamacında sümbüllensin anneler…
ilhanaşıcı
