Adam salonda kitap okuyor, bir yandan da not alýyordu. Zil arka arkaya çaldý. Baþýný kaldýrmadý. Zil tekrar çalýnca doðruldu. Birkaç adým atmýþtý ki dýþ kapý açýldý. Ýçeriye kadýn girdi. Neþeliydi. Pazar poþetlerini koridora býrakýp salona seðirtti. Küçük bir kutuyu elinde sallýyordu. “Kandilin kutlu olsun. Bak simit aldým!” Kutudan çýkardýðý bir taneyi yerken adama yürüyüp bir tane de ona uzattý. Adam gülümsedi. Simidi aldý. Isýracakken “Kandillerin dinimizde yeri yok,” diye ekledi. Kadýnýn gözleri kýsýldý. Simidi çekip aldý. “O zaman yemezsin.”