KAYIP
ŞEHRİN KIRIK MISRALARI
Yıllar
oldu çekip gideli mutluluk benden,yapayalnız kaldım kendimle, kendimce.
Dolaşan,
gülen, insanlar yok sokaklarım da kaldırımlarım bomboş.
Ne
cıvıl cıvıl oynayan çocuklar, ne dedikodu yapan kadınlar var artık,
Tüm
sokaklarım ıssız.
…
Her
köşe başı ayrı bir acı, her sokak lambası ayrı bir karanlık.
…..
Bakma
şimdi yıkık dökük harabe olduğuma
Hayat
dolu mutlu günlerim, mutlu insanlarım, çılgın aşıklarım da olmuştu.
Bir
gün karabulutlar örttü üstümü ve tüm güzellikler terk etti beni,
Uğursuz
karanlık sokaklarıma, mutsuzluk yüreğime çöktü,
Kayboldum
….
….
Yıllardır
arıyor bulamıyorum kaybettiğim mutluluk ve huzuru,
Karanlık,
ıssız ve kayıp bir şehrin sokakların da yıkık dökük duvarlara yazıyorum
Kırık
mısralarımı.
Kaybettiğim
umudu arıyor bulamıyorum.
….
Eski
güneşli güzel günler yok artık,
Ayrılığın
hüznü, ihanetin karanlığı çökmüş sokaklarıma.
Gözyaşlarım
yağmur olmuş yağmakta üstüme.
Bundan
sonra ;
Kaybolan
şehrin sokakları zindanım.
Kalemimden
dökülen kırık mısralar mezarım
Mutluluk
hayalim,
Vuslat
menzilim,
Ölüm
kurtuluşum benim …
Mehmet Demirel