* Ben Buyum Kardeşlerim *
Oturdum deniz kıyısına
havada yosun kokusu
saçları omzunda gümüş gülüşlü bir kadın
dudağında mavi bir uçuk
derin...derin düşünüyor dalgaların akışında.
Baktıkça büyüyor içimdeki ırmaklar
kolunda markalı bir çanta bir güzel
ağır ağır yaklaşıyor bana, bir sessizlik içinde
göz göze gelmeden çekip gitti
meğer ne kadar boş kollarım varmış
hasretlere sarılmaya.
Bir türkü söylesem
duyar miydi beni
eski anıları okumaktır bizimkisi,
her duygunun kavuğundan iniyorum
kimseye görünmeden
açıyorum avuçlarımdaki yarayı
kurumuş kanlar dökülüyor parmaklarımdan.
Acının gri saatlerindeyim
yüreğim kabarık, kimin umurunda
gecenin karanlığına bir düş gibi uzandım
zorla uyduruyorum kendimi her renge
geceyi yatak, mehtabı yorgan ettim kendime
ben buyum kardeşlerim.
Nuri Dağdelen
7.2.2018
