yıllar önce öldüm ben
bütün sokakları denize çıkan
iklimleri iyot kokulu o kasabada
bir incir ağacının altına gömdüler beni
hiç acımadı canım
sessizce çekildi kanım damarlarımdan
son defa konuşmak için açıldı ama
sadece yorgun bir ah döküldü dudaklarımdan
yıllar önce ç/aldılar gök yüzümü mavisinden
sancılı ikindi vakitleri şahidimdir
delik deşik edildi duygularım
seni çok seviyorumlar ile açtılar
uzun soluklu derin yaraları ruhuma
gözlerimden kanadım önce
bakışlarımı hedef aldılar sonra
kuyusunu kazdılar en güzel kelimelerin
şiirlerim kül oldu savruldu parmak uçlarımda
her mevsim yaprak döktü dallarım
bin parçaya dağıldı nefesim kendi ıssızlığında
ayak uyduramadım
dili başka, yüreği başkalara
yetişmedi boyum, boğuldum egoların kuyusunda
bakakaldım seni hiç bırakmam sözlerinin
zifiri karanlıkta bıraktığı yankılara
gri sabahların tenhalığına uzandı ellerim
uyutan olmadı yetim acılarımı basıp da bağrında
yıllar önce öldüm ben
bir tek martılar ağladı ardımdan
küçük bir not bıraktım giderken
doğum yılım ve adım yazılmasın mezar taşıma
''kimse sorumlu değildir ölümümden
iyi niyetlerimden başka''
ŞİİR VE SESLENDİREN: GAMZELİMM
(
Ölümün Sessiz Çığlığı başlıklı yazı
Gamzelimm tarafından
23.03.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
