“Ey iman edenler! Allah'tan,
O'na yaraşır şekilde korkun
ve ancak müslümanlar olarak can verin.” Ali İmran 102
Korkusu olmayan yok gibi ararsan sebep
Bazen karınca bile bazen eşek arısı
Haya edilmez ondan, kalmaz kimsede edep
Yaşatır ömre dehşet, rüyada aynısını…
Karartırız dünyayı her acıya alışık
Aydınlatsın isteriz güneş yerine ışık!
Kimse sevmez yılanı onu görse yalanı
Zehrinde ölüm saçar korkudur tek kalkanı
Fıtratından yitirmek asıl zarar ziyanı
Bebekken korkutmuşlar, yer diye dönme dolap!
Çocuk yaramazsa en kolay yoldur korkutmak
İşkence beşiğinde ninnilerle uyutmak…
Fakirlikten korkarız onla ezer kafirler
Savaşmaktan kaçarız tehditte mahirdirler
Süper güç olur birden bize eder küfürler
Adeta tanrım dersin, kul edince bu talep!
Biz çalışırız onlar yer, yaşarlar medeniyet
Ayakları altında tükenir her keyfiyet…
Kimin kulu olduysan o kalbine hükmeder
Aşksız, sevgisiz, korku dolu ömrü sarfeder
Ya korkuyadır şovu ya Allah’a saffettir
Ya da “oku”maya kör, çare bırakmaz girdap!
Allah’tan başkasından korkmak ömrü bitirir
Allah ne bahşetmişse kullanmadan yitirir…
Sınav gereği sizi koruyana kul olun
Sevgisini bulsanız, kaybederseniz solun
Yalnızca Ona şükür, Ona gitsin her yolun
Plağından zikri çalsın kalbinde olsun pikap…
Sonsuz korkun olmasın cehennemde odunun
Müslüman olarak can ver, cennette ye somun!
Saffet Kuramaz