Sahaflar sokaðýnýn ýþýklarý Ramazan ayý boyunca gece yarýsýna kadar yanmaktaydý. Seyyar çaycý bisikletinin çevresine taburelerini yaymýþ dört dönüyordu. Her yaþtan okurlar dükkân önlerindeki sepetleri ilgiyle karýþtýrýyordu. Genç kýz bir kitap aldý. Kapaðýndaki çeþit çeþit sebze, bakliyat, et, pasta, börek resimlerine dikkatle baktý. Rastgele bir sayfa açýp okumaya koyuldu. Orta yaþlý sahaf dükkândan çýktý. Vitrinin karþýsýna dikildi. Çerçevenin saðýna soluna baktý. Hesap yaptýðý gözlerinden okunmaktaydý. Beðendiði köþeye elindeki afiþi özenle yapýþtýrdý. Arkasýndan geçmekte olan ailenin küçük çocuðu yazýyý heceleyerek okudu. ”Ki-tap-lar ha-ya-tý-ný-zý de-ðiþ-ti-rir.” Sahaf baþýný çevirdi. Çocukla göz göze geldi. Ailenin büyüklerine durmalarýný iþaret etti. Sepetten küçük bir masal kitabý bulup çocuða verdi. Çocuk yürürken heyecanla sayfalarý çeviriyor annesine gösteriyordu. Sahaf afiþe bakýp gülümsedi. Dükkâna dönerken kýzýn “Güzel anlatmýþlar,” diye mýrýldandýðýný duydu. Durdu. Kýza yanaþtý. “Ýçeri de baþka çeþitler de var.” Kýz elini çantasýna atýp cüzdan çýkardý. “Tarifleri beðendim. Bunu alayým.” Kitapla parayý uzattý. Sahaf kitabý poþete koyup teslim etti. “Ýyi günlerde okuyun.” Sokak yavaþ yavaþ boþalmaktaydý. Sahaf sepeti toplayýp dükkâna soktu. Saatine baktý. “On ikiyi geçmiþ. Seni daha fazla bekletmeyelim. Eve almazlar.” Ahþap masada bir adam çayýný yudumluyordu. “Ýþler güzel. Hop oturup hop kalkýyorsun.” Sahafýn suratý asýldý. Keyfi kaçtý. Masanýn kenarýna oturdu. “Ýþler açýldý ama paralar lokantaya gidiyor. Benim ev bildiðin ýssýz ada.”