Dün akþam televizyonda seyrediyorum. Bir tane kocaman Ýnek, öküz ne derseniz deyin, büyük bir hayvanat iþte, firar etmiþ belli ki, peþinde de onlarca insan, anguþ cinsi hayvaný kovalýyor. Ama ne kovalamaca, saatler sürüyor saatler. Anguþ önde bunlar arkada, arada polis filan da giriyor kovalamacaya Ýstanbul'u dört dönüyorlar...


Hayvan garip, ne yapsýn, yakalarsalar kesilecek. Ha babam de babam kaçýyor can havli ile. Çok yardýmsever bir milletizdir ya biz, mayamýzda vardýr. Yoldan arabasý ile geçen adamýn birtanesi de katýlýyor kovalamacaya. Adamýn elinde bir kement, Anadol minübüsün arkasýnda, anguþu kement ile yakalayacak. Herhalde gençliðinde John Wayne'nin kovboy filimlerinden çok seyretmiþ arkadaþ belli. Hadi o anguþ anguþ olmaya, ya sen nesin, sana da o anguþ kelimesinin sonunda ki Þ'yi kaldýrýp oraya baþka bir harf koyarak söylemem mi gerek acaba?


Sonra adamýn kafada þimþekler çaktý herhalde, anguþun yolu üzerindeki, iki aðacýn arasýna ip germez mi. Anguþ bu ne anlar ipten saptan, ben de televizyon seyrederken kahkahlarla gülüyorum. Ýçimden de, hadi ulan Anguþ sen bu saflarý aldatýrsýn, daha çok suya götürür, susuz getirirsin diyorum kendi kendime...


Anguþ saðolsun beni utandýrmadý, hýzla ipe doðru geldi, sonra birden yön deðiþtirerek, ipin yanýndan geçti gitti, yattým yerlere gülmekten yattým ki sormayýn...


Aslaným Anguþ be yürü yavrum kim tutar seni, yürü biz arkandayýz...