Online Üye
Online Ziyaretçi
Güvendiklerine güvenme!
Sırtım pek, çevrem geniş deyip sakın övünme
Zora düştüğün vakit bütün dostluklar biter!
Kendi yağınla kavrul dostlarına güvenme
Bir gün dara düşersen herkes yanından yiter!
İflas ettiğin
vakit yanından ilk kaçanlar
Senden yararlananlar, bir de avuç açanlar
Çünkü batan gemiyi ilk terk eden sıçanlar.
Allah'a güven, korkma, sana kefil O yeter!
Dost sandıkların seni ayıplar kırıtarak
Yanına gelse bile ayağın sürüterek
Nasihate kalkışır üstelik sırıtarak
“Ben sana demedim mi?” deyip kuş gibi öter!
Seçersin o vakitte artık akla karayı
Sana ebedi vermez istediğin parayı
Haciz olacağın gün alır en ön sırayı
Bir şeyler kapmak için olur sırtlandan beter!
Sen sen ol arkadaşım dost edinme öküzü
Apaçık gerçek budur bitsin dostluk sakızı
Şaşırma hep böyledir yüzde doksan dokuzu
El vereceği yerde daha aşağı iter!
Der Mikdadi kimini iyi insan sanırsın!
Nereden bileceksin eşek değil anırsın
Üç kağıtçıdan korkma zaten onu tanırsın
Unutma her dem seni güvendiklerin üter!
Şair Mikdat Bal