Direksiyon baþýnda oturan genç kýz bir yola bir ayaklarýna bakýyordu. Endiþeyle

“Gazla freni çok karýþtýrýyorum Cansu ya!”

Yanýndaki kýz oldukça rahat aðzýnda sakýz

“Az az bas, az az bir þey olmaz.”

Araba dur kalk yaparak yokuþ aþaðý sokaða girdi. Bir saða bir sola yalpalýyordu. Cansu kocaman þiþirdiði balonu patlatýp iþaret etti.

“Aysel þuraya çeksene boþ.”

“Geri geri nasýl park edeceðim!”

Bahçe duvarýnda oturan gençler arabayý izliyordu.

Baþta oturan ortadakine doðru eðildi.

“Batur kalksana Aysel geliyor.”

Batur kalkarken omzuna sonda oturan ‘hele bir dur’ anlamýnda vurdu.

“Kýz sana evet dedi ama biraz yavaþ. Ön plana çýkma.”

Batur kulak asmayýp arabanýn arkasýna geçti. Kýzýn dikiz aynasýna yansýyan yüzüne bakarak elini sallýyordu.

“Aysel Haným yavaþ yavaþ gelin.”

Cansu Baturun çýt kýrýldým haline katýla katýla gülüyordu.

“Çocuk sana haným diyor.”

Duvarda baþta oturanýn keyfi yerinde

“Batur koçum senin iþin zor. Aysel yere bakan yürek yakan çýktý.”