Kimseler bilmiyordu
ateşimi harımı
Ara sıra geçmişe dalarak yaşıyorum
Özlerdim
elbet bende seviyorsam yârimi
Aklıma geldiğinde gülerek yaşıyorum
Güzel
anlar aradım gözlerimin ferinde
Beyazlar
sallandılar saçlarımın terinde
Acılar
halay çekti sakladığım derinde
Keşke
demeden saçı yolarak yaşıyorum
Aşk
varken semaları uçarak geziyordum
Dağların
zirvesinden deryaya sızıyordum
Şiirlere sözlere hep seni yazıyordum
Ben seni sevdiğimi
bilerek yaşıyorum
Ağzım var
dilim yoktu hep içime atmıştım
Sabrıma sabır diye nice
sabır katmıştım
Gün geldi
senin için ne hallere batmıştım
Şimdi gözyaşlarımı silerek
yaşıyorum
Netice de insanız hatalar da bizlere
İşte onların yükü çöküverdi dizlere
Ömrümü yazdım görün
alnımda ki
izlere
Bazende
son nefesten çalarak yaşıyorum
Tanımadım bunca yıl dünyaya yabancıyım
İçten içe bitsem de
sevdalara hancıyım
Söylediğim
sözlerde sanma ki yalancıyım
Yaşamımdan dersleri
alarak yaşıyorum
Ademi
zaman geldi zerre zerre dağıldı
Kudretin karşısında tevazuyla eğildi
Usul usul
duruldu eskiden bu değildi
Kaybolan
benliğimi bularak yaşıyorum
Adem
Efiloğlu