Sen ve ben,
Yani biz.
Hazan da baharý bekleyenen
Ýki yorðun neferiz.

Gönül heybemizde biriktirdiðimiz,
Pembe düþlerimizi,
Yasaklý seviþmelerimizi.
Dilimiz de bitmeyen ahlarla,
Yarýndan bir önceki günde
Yakamoz ýþýltýlarýna emanet ederiz.

Oysa,
Sen gonca gül olsan,
Açsan gönül baðým da.
Ben bir çið tanesi olup ,
Düþsem zümrüt yeþili yapraklarýna.

Ya da,
Binlerce yaðmur damlasýndan oluþan,
Aktýðý yönü bilmeyen
Ýki deli nehir olsak,
Sen azgýn Fýrat olup,
En mahrem hüçrelerime aksan,
Ben sessiz Dicle olup ayaklarýna sarýlsam.

Ya da ne bileyim,
Kovalasam bu sevdayý baþýmdan,
Benden çok uzaklara taa,
Fizana gider mi ?
Kýrkbir Yasin okusam yalvarsam Allaha,
Sil bu kaderi desem siler mi?

''Zorla güzellik olmaz'' bilirim
Sana beni sev diyemem.
Yakýþtýramam kendime
Sevdamý da inkar edemem.
Düþ kurmak suç ise,bil ki ben suçluyum.
Haydi zindanlarýna hapset beni
Ben zaten doðdum doðalý huzura oruçluyum.



Safiye Samyeli