Ýnsanlýk tarihi boyunca zaman, hep kontrol edilesi bir gidiþ olmuþtur. Zamaný öðrenen insan oðlu, onu kontrol etmek istemiþ, bunun için türlü icatlar, türlü çalýþmalar yapmýþtýr...

Su saati, kum saati, güneþ saati, köstekli saat (hani þu dedelerimizin gömlek ceplerinde duran ve ULU ÖNDER MUSTAFA KEMAL ATATÜRK'ü bir kurþunun belasýndan kurtaran), sonra kol saatleri, kurmalý saatler, pilli saatler ve nihayet, günümüzün en modern dijital saatleri... Cep telefonlarýmýzdan bilgisayarlarýmýza, hatta buz dolaplarýmýza, duvarlarýmýzdan arabamýza kadar her yerde, ona yer açtýðýmýz, hep etrafýmýzda onu istediðimiz zaman bilicileri, saatler...

Bu sektör o denli geliþmiþ ki, bazý ülkeler, ürettikleri zaman bilicileriyle nam salmaya baþlamýþ. Zamaný bir biçimde kontrol etmek, gidiþine deðilse bile yolculuðuna tanýklýk etmek için, gündelik iþlerimizi ona uydurmak için kullanýyoruz bu zaman bilicilerini...

Akrep ve yelkovan, birbirinin ardýnca yürüyüp giderken, hangi anýnda bize ne getireceðini bilmeden, onu izliyoruz. Ölümcül bir hasta, sonunu bekliyor o yürüyüþ sýrasýnda. Bir sevgili, yarinden haber bekliyor. Tren, raylarýn üzerinde tüm heybetiyle duruyor ama, o da bekliyor zamanýn gelmesini. Ýki sevgili, ellerini ayýramýyorlar birbirlerinden, geçmesin istiyorlar bu son saniyeleri ama, onlar da zamaný bekliyorlar. Bilinen zamanlar bunlar. Yani, beklenen bir zaman trafiði. Bir de, saat öylece ilerlerken, akrep ve yelkovan birbirlerini ahenkle takip ederken, bilinmez bir anda olanlar var. Örneðin: hangimiz tahmin edebilirdikki bundan on yýl önce, saat üçü biraz geçen bir aðustos gecesinde marmaranýn sarsýlýp, tonla ölümü kusacaðýný? hangimiz en sevdiðimizin bir daha dönmeyeceði bir yolculuða çýkacaðýný o zaman bilicisine sorsak bize yanýtý ne olur? akrep ve yelkovan sadece, hangi zaman diliminde ne olduðunu gösterebiliyor hala. Ne olacaðýný deðil. Olan her neyse, olduktan sonra anlayýp, ileriki zamanlarda, zaman bilicisi ayný noktaya geldiðinde, geçmiþ zamanda olan, o an aynada belirebiliyor. Bu yazýmý yazarken, zaman bilicisi bana, saatin on buçuk sularý olduðunu söylemekteydi. Ben, sadece bunu biliyorum. Ayný zaman, ayný þeyi baþkasýna söylerken, kulaðýna kim bilir neler fýsýldadý, neler söyledi...

Yani içinde kaybolduðumuz ve aslýnda sýnýrlý bir anlar toplamý olduðunu bildiðimiz halde, onu kontrol etmek istediðimiz zaman, hepmize ayný anda bir çok þey söylüyor. Kimimiz için bu günün hiç bir anlamý yok belki. Ama belki, bir kadýn ilk bebeðini dünyaya taþýyor bu gün. Bir þifasýz derdin yaþayýcýsý, þu an son kez ellerini birleþtiriyor, semaya bakýyor. Cezasý bitmiþ bir hükümlü, taþ duvarlarýn ardýna geçiyor, belki bir baþkasý, o taþ duvarlarla yeni tanýþýyor. Belki biri, alýp eline oltasýný, onca ayaza raðmen, denize sorular soruyor, denizin dilini duymayý deniyor. Belki deniz, köpük köpük bir çaðlayýþý, bir onulmaz yaraya doðru hoyratça býrakýyor...

Þu an bilinen an ve yaþanmýþ geçmiþ an. Gelecek an muamma, gelirse, ne ala... Belirleyici olan ne? zaman mý, yaþanan mý? zamanda beliren mi, yaþanýp beliren mi? sahi: yazýmý yazmaya baþladýðýmda bakmýþtým ve sormuþtum zaman bilicisine, ondan beri epey oldu: þu an saat kaç? herkeste saat ayný. Ama herkesin zamaný, saati, ona farklýyý getiriyor, taþýyor. Sizin saatiniz kaçsa, zaman da onu getirmiþtir aslýnda. Saat kaç?...