Doksan beş
yıl evveldi
Bir millet
aşka geldi
Çağın
karanlığını
Kararlılıkla
deldi.
Altı yüz yirmi dört yıl
Dünyada sevil, sayıl
Gaflete düş, sendele
Sonra toparlan, ayıl.
Sahte libas giyen var
Hudutlardan siyen var
İstihzalı bakışla
Hasta adam diyen var.
Milletimden bir Kemâl
Davrandı behemehâl
Dedi asîl soyuma
Yakışmaz böyle zeval.
Yaya millet atlandı
Koşmadı, kanatlandı
Mustafa’yla talihi
Yenmeye inatlandı.
Yeniden
ayaklandı
Azmiyle
dayaklandı
Öz
benliğine döndü
Kendiyle
uyaklandı.
Tarihin
akışını
Bahtını
yakışını
Tam tersine
döndürdü
Kırdı mezar
taşını.
Kuruttu tüm
batağı
İhya etti
yatağı
Ankara
sonsuza dek
Oldu
Türk’ün otağı.
Can buldu
koca millet
Kovuldu
nice illet
Kıvançla
yaşayacak
Bu devlet
ilelebet!
Türk’ün bu Cumhuriyet!
-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ