Üstad Rıfat Ilgaz bir şiirinde der ki :
Hangi dilde ağlar çocuklar,
Hangi dilde güler
Ağlamak her dilde tek anlamda
Çince, İngilizce, Türkçe…
Burnunu çeke çeke ağlamak
Belki biraz çocukça.
Ağlamak, hüngür hüngür,
Ağlamak, içini çeke çeke
İnsanca!
Bu dizeler size
neler düşündürdü bilemem ama beni acı acı gülümsetti sadece.
Biz yetişkinler
hayat boyu öğrenmek adına çocuklarımızla başlarız öğrenmeye ve öğretmeye.Hep
yeni bir dil öğrenmelerini isteriz ve bunun için didinir dururuz.
Hatta
çocuklarımızla da kalmaz bu dil sevdamız kendimiz de öğrenmeye çabalarız.Aslında
Öğreniriz de kimimiz son kurdan bitiririz öğrenme eylemini , kimimiz ise çat
pat da olsa anlarız başka ülkelerde konuşulan dilleri.
Asıl
öğrenmemiz ve öğretmemiz gereken dili ise unutur gideriz.Sonra da dövünür dururuz
bu dünyada neler oluyor diye.
Evet
Dostlar…Konuşmak yürekle başlar sonra söze dökülür.Bir an elimizi yüreğimize
koyup şu soruyu soralım kendimize.
“
İnsanca” konuşmayı biliyor muyuz?
Öğrenmenin
yaşı yoktur .Bu dili öğrenmek için tonlarca para dökmemize de gerek yok.Sadece
Yürek lazım. Haydi hep beraber yüreğimizle konuşmayı öğrenelim.
.....................................................................................ENA.