Hükmet Gönlüme
Aşklar ülkesinde uzak şehirsin.
Gözlerin dönülmez bir diyar gibi.
Şiir mi sen yoksa, sen mi şiirsin.
Okuyup ağlasam bahtiyar gibi.
Kalem çekmiş nakkaş hilâl kaşına.
Belki ölüm geldi âhir yaşına.
Uzanıpta şöyle yanı başına,
Kapasam gözümü ihtiyar gibi.
Güneş mi doğuyor ay mıdır yüzün,
Gülüşün dağıtır, yakışır hüzün.
Lekesiz bembeyaz, billur mu sözün,
İçinden dökülen bir pınar gibi.
Edepten önüme çeksen de duvar,
Seni anlatacak ne dizeler var.
Sen varsan hayatta mucizeler var,
Kokunu getiren bir rüzgâr gibi.
Sevgin enginlerde, gönül yokuşta,
Azletsen ömrümü bir dokunuşta.
Sen sapla hançeri o her bakışta,
Taşırım göğsümde yâdigar gibi.
İlk gördüğüm andan beri böyleyim.
Şiirler yetmiyor, ben ne söyleyim?
Say ki kapında kul, say ki köleyim,
Hükmetsen gönlüme hükümdar gibi.
Daha nelerin var farkedilecek,
Saklasan içinde kim ne bilecek?
Bir ömür saadet senle gelecek,
Bir kışın sonunda ilkbahar gibi...
Ahmet Çabuk
(
Hükmet Gönlüme başlıklı yazı
Ahmet Çabuk tarafından
30.12.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
