Bırakıp Gidemezsin
Korkmadan yeni yeni gözlerine bakmışken,
Aşkla kızaran yüzü bırakıp gidemezsin.
Yıldızları saçına birer birer takmışken,
Bembeyaz bir gökyüzü bırakıp gidemezsin.
Anlatmak serbest dedin hecelerim kalıpta,
Hüznümü derdest ettin geceleri salıp da.
Sayfa sayfa şiiri üzerine alıp da,
Bana bir tek önsözü bırakıp gidemezsin.
Bu tercihi kadere bağlayamam desem de,
Tüm çabamı görmeni sağlayamam desem de.
Serde erkeklik var be, ağlayamam desem de,
Yaşı dinmeyen gözü bırakıp gidemezsin
Şehirleri terk edip harabene konmuşken,
Gamzene yaz getirdim bakışlarım donmuşken.
Yaş(l)anacak baharı yüreğine sunmuşken,
Bana soğuk bir güzü bırakıp gidemezsin...
Meğer çok yanılmışım nasıl geç fark etmişim,
Reva mıdır bu bana, bunu mu hak etmişim?
Seni var etmek için kendimi tüketmişim,
İçimde sönen közü bırakıp gidemezsin.
Gözler konuşmayınca lisan sükuta daldı,
Bülbül gülü kaybetti, yağmuru nisan çaldı.
Şimdi senden geriye yarım bir insan kaldı,
Ardında bir öksüzü bırakıp gidemezsin.
Oysa susuzluğumdun son ölüm orucumda,
Hiçlik kaldı bak yine elimde avucumda.
Aşkı toprağa verdim acısı başucumda,
Bana bir ölümsüzü bırakıp gidemezsin.
14/9/20