Gerginim
Sekiz şiddetinde depremle sallanmışım
Hırçın dalgalarım Tsunami
Yükseldikçe yutan ejderha!
Yok ederim sahilimi
Geriye kalan çer çöp
Sağ kalan biri varsa
Eline alnına koy öp…
Gevşerim
Tasavvuf ehli zikirlerim
Tebliğdir fikirlerim
Aşk ile uçarım çölleri!
Fırtınaya döner mecnun halim
Çöl kumuyla oynaşırım
Tenimden atarım külleri
Bir yere sığamam bu aşk ile
Koklarım gülleri
Dinlerim bülbülleri…
Sorgularım
Ben kimim diye
Neden meşgul ederim toprağa bastıkça izlerim
Çamura battıkça sır olur gizlerim…
Neden ıslanırım yağmurda
Gözyaşımla yıkanır bezlerim!
Neden gündüzken özenirim güneşe
Neden geceyken dolunay olur neşe
Ormanda asırlara meydan okurum büyüdükçe meşe
Sonra da dalında kaybolurum…
Düşünürüm
Ben bir hiçim
Allah’a kul olursam kazanırım biçim
Ne ettir beni tutan
Ne gönlümde benliğimi yutan
Ölmeden bir çukura uzan
Diyen sağda ki melek
Günün birinde toprak atacaktır tuttuğu kürek
Orada sadece manevi yürek
Seyredecektir
Çürümektedir ceset!
Denklemim işte
Çok bilinmeyen cinstenim
Rabbimden başkası çözemez nasılsa bu şifre
Dünyadan ayrılmaya
Bir gün verecektir tezkere
Beni doğuran
Sende mi anne?
Saffet Kuramaz