Uyanmak garip, bir elinde gül, bir de sen,

Þaþkýným, gülüm mü olmalý, yoksa sen mi?

Gerçek-rüya, ikinizden de vazgeçilmez ki,

O yanaðýnda ki gamze, gülden desem mi...

Her defa bensiz þafak görünce yanaklarýn,

Bilirim, aðlamaya alýþýk,  olmayan gözler,

Hele bir de saçlarýn canýmý acýtýr durur,

Baþka da görmedim, gülden desenli yüzler...

Aradýðým þeyin yokluðuna yanarým, ben,

Verilen ceza kaldýrabileceðim den fazlasý,

Çok deðiþtin sen böyle deðildin, gamzelim,

Hüsrana uðrattý, aðrýma gider aþka kýymasý...

Dumana karýþan nefesler  gibi olmamalýsýn,

Ne olur, böyle kaybolmayý, isteme ki benden,

Kimsin sen? En iyi dost halin nere de þimdi,

Ne olur, ayrýlýktan söz edip,  dileme benden...

Dilin, kalbine düþman oldu mu hiç, seninde,

Aþkýn yarasý var, hayatým boyunca yalnýzým,

Birbirimize alýþmayý beklerken o yüreðinden,

Oyunun sonunda öðrendik, kaldý can sýzýn...

Asabiyetin dünya üzerinde savaþ çýkarmaz ama,

Kendi mahvýmýza sebep olur, sende ki bu taþkýn,

Neþeli bir karakter ve romantik halimiz  varken,

Sen derdin bir zamanlar, biz eþiðindeyiz aþkýn!..

Veysel Kimene

 Sevda Þairi

(Kemal Yenice)