Sonu Olmayan Þiir

Kýsa sürdü bu rüya... Uykusuz bir acýnýn içinin geçmesi  ya da güzel bir özlemin iç geçirmesi gibiydi... Olmayacak bir þeye, olmadýðý için kýzabilir misin? Gece siyahýna gönül verdin diye sabaha küsebilir misin? Elimizde olmayan þeyler dilimizden düþmüyor bazen, dilimizin ucuna takýlanlarý söylemek de elimizden gelmiyor. Keþke diye baþlasam soður muydu yüreðin, çünkü diye bitirsem ikna olur muydun? Ýhtimal bir seçimden ibaret, ayrýlýksa bir tercih. Biliyor musun yaþanan o kýsacýk anlar bile, beni anlar olmuþtu... Kendimden kaçarken kendimi bulduðum zamanlar olmuþtu.  Tam diyecektim ki, nerdeydin bu zamana kadar, hangi yolun çýkýþýnda bekledin? Bana yazýlmýþ bir duyguyu hangi duygusuzda tükettin, bana bakacak gözleri hangi tavana hapsettin? Tam diyecektim ki, kaba bir hüzünle ayrýlýk aldý sözü aðzýmdan... 

Aþina olmadýðým acýlar deðil bunlar, hasret tanýr beni, özlem tanýr. Sözlerim ikna olmuþ çoktan, çabasý boþuna hislerimin, yollar tanýr beni, uçurum dipleri tanýr... Yarasý bile yarým kalmýþ bir adamý, yarýsý yaralanmýþ birine nasýl çevirdin sen? Aklýna gelmedi mi hiç, güveni güvelenmiþ, vuslatý ertelemiþ bir yüreðin vebali, korkmadýn mý ahýndan hevesi kursaðýnda kalmýþ bir sevdanýn?

Sahi, nerde düþürmüþtün hayallerimi, nerde düþünmüþtün ilk olarak kavuþmama ihtimalini? Ýlk cümlesi neydi sonu olmayan bu þiirin, son sözü neydi? Gecesi yok muydu düþlediðin mehtabýn, ay ýþýðý yok muydu? Kavuþaný yok muydu, karýþaný çok olan bu hikayenin, bir kahramaný yok muydu kurtarýlmayý bekleyen kalbinin? Peki güzel gözlüm, Allah'ýn yok muydu, yarattýðýna yar olaný, bir yalana deðiþtin?

7/11/16

#ahmetçabuk