Ben isterdim ki eðer bir gün birini seveceksem yanýnda huzurlu olabileceðim gönlümce rahat edebileceðim sanki senelerdir tanýyormuþum gibi hissettiren biri olmalýydý. Sonra o çýktý karþýma,hiç ummadýðým anda. Ýþte dedim o insan buydu yanýnda huzur bulabileceðim, sevebileceðim insan tam karþýmdaki idi. Belki o hiç yanýmda olmadý ve ben o huzuru hiç bulamadým, ama yinede hayallerimdeki insaný tanýmakta benim için tamamen þanstý. Her karþýlaþmanýn hani bir sebebi olurmuþ ya, o sebep hangi sebepti bilmiyorum ama þuna eminim o insan benim sevebileceðim içimdeki hep yýllardýr hayalini kurduðum, beklediðim kiþiydi. Ýyi veya kötü, kavuþmak imkansýz, sonu olmayan bir baþlangýç, her ne olursa olsun her kim olursa olsun belki de daima asla yeri doldurulamayan bir boþluk. Ve bildiðim tek gerçek, kimle olursa olsun nereye giderse gitsin hep benim sevdiðim olarak kalacak. Kalbimde olduðu sürece ne kadar uzakta olabilir ki? Adýnýn anlamý gibi kalbinin bir yerlerinde var olduðumu ona olan aþkýmýn sonsuz olduðunu bir gün elbet anlayacak.