Anı düğümlemiştin düşünmezdim
siyahı
Gecede ışık yayan gönlümde
eşsiz aydın
Çağların rüzgârıyla deli
sevda seyyahı
Ben öyle zannettim ki ruhi
ezeldi kaydın.
Sen kaçmaya başladın ben
yanına koştukça
Koltuk tepene çıktı ben
sararıp coştukça
Kahkaha atıp güldün ben yasla
buluştukça
Kuru fasulye görüp kendini
nimet saydın.
Ağzıma tek çalınan dudağımda
bir balsın
Aramızda yaşanan istedim
saklı kalsın
Zamanla her fikrimin yerini
aşkın alsın
Ben susarak beklerken
sırrımızı sen yaydın.
Yaklaşınca itilen yüreğine
ıraktım
Aklım başıma geldi sanırım
ben çıraktım
Çevren kalabalıktı belki
ondan bıraktım
Saran et kokusuyla aç
köpeklere paydın.
Tapu senedi bildim verdiğin o
boş sözü
Yıllar geçti öğrendim maksat
yakmaktı közü
İnan asla unutmam yansımış sahte
yüzü
Ne bulmuştun ellerde o
kavlimizden caydın.
02.02.2019
Ahmet Çelik
NOT: BU ŞİİR "KENDİNİ KURU FASULYE GİBİ NİMETTEN SAYIYOR" SÖZÜNDEN YOLA ÇIKILARAK YAZILMIŞTIR.