Göğsüme çakılmış bir kehaneti,
Haram kıldım.
Umuda taşıdım kendimi,
Dağıtım yüreğimde ki ağır havayı.
Akla zarar siyah gözlerin,
Daha da açmalı ufkumu.
Tiryakisiyim sevdanın.
Ve suskun yüreğime,
Yalnızlık arkadaş değil artık.
Ne bir çuval altında,
Ne saltanatında gözüm yok dünyanın,
Senden başka.
Turnalar gidiyor,
Arafa doğru,
Farkında mısın bilmem,
Göz yaşlarımda ki,
Meltemin,
Onlara esişini.
Saadet dediğin ne ki?
Korku tufanını alt etmekten başka.
Evrenin soluklandığı yerde,
El ele olmak ne güzel...
Parmaklarımı acıtan dikenler,
Olmayacak artık sana sunduğum güllerde.
Kavuşmalı baharlara toprak.
İpeksi tiril tiril bir eşarp sadeliğinde,
Buğulu gözlerle izlediğim,
Öyle bir cennete götür ki dünyayı,
Bitsin özlemim
ve "sana susuzluğum"
Yitirilmiş günleri çöplüğe atıp,
Kazanılmış günleri yaşamalı.
İlk tomurcuklar belirdiğinde,
Bilmeli umudun nadide bir çiçek olduğunu.
Gökyüzünü avuç avuç dolduralım şimdi,
Tüm benliğimize.
Mehmet Fikret ÜNALAN
05 Şubat 2019 Saat 13.05
Körfez-İzmit
/?autoplay=1&mute=0" allow="autoplay" frameborder="0" allowfullscreen>
(
En Büyük Saltanatım başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
5.02.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
