Mevlâ’ma koşuyorum
Ellerin gülü var
koklayıp durur
Karakışta bahar “yaşıyorum” ben
Azrail tepemde yoklayıp durur!
Dünyanın işine “şaşıyorum” ben
Eski hallerimi çok özlüyorum
Hicranı kederi hep
gizliyorum
Ayaklar takılıp tökezliyorum
Yoruldu dizlerim “düşüyorum” ben
Gözlük kalınlaştı görmez gözlerim
Artık yokuş gibi oldu düzlerim
Zahmeti olmayan bir
yol izlerim
Hayâlle dağları “aşıyorum” ben
Kavuşmamış asla
Aslı Kerem’e
Dünyayı sevenler düşer vereme
Koskoca bir ömür çektim cereme
Nedamet nârında “pişiyorum” ben
Çok şükür Allah’ım “kul”
dedi bana
Dini İslâm seçip “yol” dedi bana
Rahmeti geniştir “gel” dedi bana
Yaratan Mevlâ’ma “koşuyorum” ben
Ey Mikdadî gönlün umutla
dolsun
Tövbeye gelenler merhamet bulsun
Dünyanın varlığı ellerin olsun
Yüreğimde iman “taşıyorum” ben
Şair Mikdat Bal