İnsan sorguluyor bazen istemedenSorgulamak ayıp bir şey değil, saçma da değil
Mesela kutuplarda bir çocuk şimdi neyi düşünüyordur ?
Mesela bu kadar hırs, keder hatta hüzün doluyken
Üzerinde çocukların ağladığı bu dünyada
Benim yaşamak için nedenim ne?
Küçücük bir odadan, bu koskoca şehri izlerken
Derin bir nefes çekmek için en güzide nedenim ne?
Zannımca -varsa eğer- bütün nedenler diridir,
Hatta düşünürler.
Acaba şimdi benden uzakta
En güzide nedenim neyi düşünüyordur?
Bilirim ki
İki dünyalı, ince uzun kuşaklarla sarılı evrenim
ve içinde pasparlak güneşim,
Ne kadar uzak olursa olsun
Tüm ışığıyla bana hücum etmektedir.
Bütün sokak lambaları sönse de
Gökyüzünde zerre ışık kalmasa dahi
Ben aydınlıktayım.
Önümü göremeyecek kadar ışıksız kalsam bile böyle gecelerde,
Mesela güneşe hasretsem de
Önüme öyle bir ışık vurur ki
Yıllar sonrasını izler bu gözlerim.
Acaba şimdi memleketimin bu mevsiminde
Tenini al al bulutlarından düşen
O sımsıcak sular mı yıkıyordur?
Üzerinde hava bu denli cüretkar davranırken nedenlerimin
Düşen her yağmur zerresinde
Yüreğimin buharı senle çektiğim nefese değiyor.
Oysa böyle değildi çocukluğumun yağmurları;
En yükseklere, çatı katlarına çıkar
Aşağı bakmaya korktuğumdan gökyüzünde güneşi arardım.
Bilirdim bulutların arkasında duran gerçeği,
Hissederdim bu kapalı havanın ardındaki aydınlığı.
Şimdi de görüyorum bulutların ardını
Kıpkırmızı güllerimin açtığı yerde
Bu sağanak değil,
Gözlerimin verdiği su olacak.
(
En Uzaktaki En Yakın Aydınlığım başlıklı yazı
Hâfi tarafından
13.02.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
