Harman
Yine ağlamışsın yüzünden belli
Yıkamış gözyaşın elindeki kiri
Ne matem edersin ne de buhran
Ben değilim karşında sallanıp duran
Madem ki geldin yıktın bütün hatıraları
Yanmıştır bilirim elin ama kalır sancıları
Oysa ki üzülürsün ellerinin arasında pas
Sırtında yok imrenecek bir tek libas
Sus ki, matemini yalnız, duysun yaratan
Dert bir mirastır Eyüp'ten kalan
Elem verir geceler üzülürsün hep geldikçe acı aklına
Alıştırır zaman gün be gün biraz daha...
Ellerinden bilirim ben acıyı, kederi, hüznü...
Bugünü daha kötü yaşamış hatırlar dünü
Elinde bir kitap ve dilinde duyulmamış sözler
Sus, yoksa seni de üzecekeler, yüzecekeler...
Gel anlatayım sana içimdeki ölen çocuğu
Ben kendime değil ona üzülürüm zamanın çoğu
Çocuk ölür, dert büyür ve ben ağlarım
Aldanmayın bu ahvale ben alışığım.
(
Harman başlıklı yazı
Efrahim tarafından
9.03.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
