Ayrılık zamanıdır eylüller.
Çiçekler dallarıyla vedalaşır,
Dallar,yapraklarıyla.
Koyunlar kuzularından ayrılır,
Kuzular,analarından.
Meyveler kopar dallarından,
Göçmen kuşlar kanat çırpar uzak diyarlara.
Ayrılık zamanıdır eylüller......
Sen vefasız....,
Sen hiç durdun mu ?!..
Sen de eylül kadar hazin,
Arkana bakmadan gittin benden.
VE..,
Yüreğimde sönmeyen bir ateşle,
Soldum sarardım,
Koptum dalımdan.
Sonbahar sarısı bir hüzün düştü gözlerime,
Yağmurla ıslanmış ,
Toprak kokulu eylül gecelerinde.
YAZAN :Aslan Yılmaz
OKUYAN :Melon
