Online Üye
Online Ziyaretçi
Öldün dediler annem, sakalımda gözyaşı
O da karışıverdi, kalmış son ter kaşında!
Morgda ki halin hala beynimde kalır saklı
Sarılır kefenin, ak düşmüş gördüm başına!
Öldün diyene susun diye bağırıyordum
Sana ölüm annem hiç mi hiç yakışmıyordu
Bitmeyen umudumla gel diye çağırıyordum
Bu haline ne yapsam kalbim alışmıyordu…
Hastalıktan bedenin incelmişti aniden
Kapattım gözlerini, bakar gibiydi sahiden
Kurtuldun işte dünya derdinden ebediyen
Son kez baktım, elveda demeden naaşına!
Son nefesinde yoktum yanında, maalesef
Beni duymayan annem senden diliyorum af
Vavla sardığın tenim yıkıldı yere elif
Sarılıyorum şimdi toprağına, taşına…
Seninle geçirdiğim zaman en güzel anlar
Çınlıyor sesin hala söylüyorsun fermanlar
Sensiz neyleyim benim olsa saraylar, hanlar
Hasretim canım annem, gülüşüne, aşına…
Saffet Kuramaz