Kendine Seslenen Adam
Ey sen bakışlarından kalbi süzülen sefil:
Kirlenmişe benzersin; hamam orda, tas orda!
Gelecek gibi muğlak, geçmiş gibi çetrefil;
Beslediğin ne varsa üzerine bas orda!
Kaçma, kaçma kendinden; dolmuş halının altı!
Süpürmek neye yarar, üstünden kir akarken.
İçindeki dehlizden şeytanî bir karaltı,
Senin nursuz yüzüne sırıtarak bakarken...
Bak, orda yol ayrımı... Bekliyor bir müfreze,
Korkma, yürü ve savaş; muzaffer olacaksın!
Ölsen de, yaşasan da beş metrelik bir beze,
"Benim tüm ganimetim sensin!" der olacaksın.
Unutma, aklın senin en büyük düşmanındır,
En fedakâr dostun da yine aklın olacak.
Susuşun ki şevkini kamçılayan yanındır,
Sır perdesi ardında gizlin saklın olacak.
Çelik zırhlı bu kapı, ilk ustanın eseri,
Sunmuş ya anahtarı; niye kırmak istersin?
Cerrahsın, aç göğsünü, vur kalbine neşteri!
O dem yalnız ya susmak, ya haykırmak istersin.
Cümleler, ah cümleler! Kalemin kıvranışı...
Kağıt senin aynada kendini görüşündür.
Boşa değil beyninin alev alev yanışı,
Vur başına haflerin, vur ve Hakk'ı düşündür!
Adın bugün Demirel, yarın kim diyecekler?
Kainat beyaz çarşaf; üstündeki kir sensin.
Hadi koş, sana rağmen; kimliğin seni bekler,
İnsanlık ilerliyor, geri kalan bir sensin!
(
Kendine Seslenen Adam başlıklı yazı
Silüet tarafından
9.06.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
