Ayný Kalemle Yazan Kalem Dostlarýnýn Çabasýnda Güç Almak Yanlarýnda Olmak Gülümsemeleriyle Gülmek

 

Bir bir düþerken beceriksizliklerimden dolayý çukurlara, arkamda býraktýðým heceler sözler beni topluyor bir bir gülümseterek, ne mutlu bana geride bir bir toplayan hece sözleri dizeleri býrakmayý Rabbim nasip ettiði için.

Aslýnda yazmak bir güçsüzlüðümken Rabbim güç verdi yaz dedi kulum, çok þükür yardýmýyla yazdým, þaþtým kaldým! Kendimi ifade edemezken, ifadelerin sarayýnda gönül tahtýna oturttu Rabbim þükürler olsun!  Bu kadar büyük lütuf beklemezken, Rabbim lütfu ile deryalara saldý gez dedi yazmanýn gönüllerin cennet bahçelerinde! Þükür…

 

Her zaman otururken oturmayý beceremeyen bu defa gönüllerin tahtýna Rabbim oturttu, bak yaz dedi, þükür az çok yazdým hem de enginleri aþtýran Rabbimin keremiyle… Meyilli olmak Rabbimden istemek gönüllü olmakla baþlýyormuþ anladým…

 

Ben kalemi bir tahta parçasýndan bir kömür parçasý sanýrken, ne kadar körmüþüm! Bir derya deniz cennet bahçesi, gönüllerin merkezi gülümseten bir edebiyattan çiçek, bastýrarak yazýnca parçalayan yýrtan bir araç! Bir yolculuk ki çýkmaya istekli, varmaya meyilli varamazsa da yolda geride gelenlere bayraðý devir eden bir, emanet sadýk bir dost…

 

Ýdrak etmek farkýna varmak ne kadar güzelmiþ! Tüm güzellikleri içine alarak yutan tekrardan daha güzelini meydana çýkaran! Ayný kalemle yazan kalem dostlarýnýn çabasýyla, güç almak yanlarýnda olmak gülümsemeleriyle gülmek, idrak etmekmiþ anlamakmýþ farkýna varmakmýþ, fark ettiren Rabbime þükür… Emsali olmayan bir hazine, harcadýkça bitmeyen bir hazine dostluk, cennet bahçesinde gezinmekmiþ, en büyük kazancým bu oldu bu ömrümde, gerisi boþmuþ vesselam, selamlarýmla.

Mehmet Aluç