İNSANIZ YA CAN
Adem ile Havvayla başlamış maceramız
Hak buyurunca dünya olmuş mekanımız
Büyük nimetler sunmuşsa da mevlamız
İnsanız ya can, kanaat etmekte noksanız
Sunulunca cennetin köşkleri yaşasın diye
Dolmuş Adem'in yüreğine mutlak imaniye
Kandırınca da iblis Havva'yı elmayı ye diye
İnsanız ya can, bizde kanar olduk herşeye
Kabil ile dökülünce arsızca toprağa ilk kan
Öğrendi insan, bir insana olmayı düşman
Eksilmeye başladı böylece kalplerde iman
İnsanız ya can, bir türlü olamadık pişman
Kardeş iken düşman olduk, haddi aşarak
Haktan uzaklaşıp, şerrin peşinde koşarak
Bedeli vacip vebalin, cehennemde yanarak
İnsanız ya can, umudu aradık hakkı anarak
Asırlar boyu hep döndük biz ikrarımızdan
Vazgeçemedik güç uğruna kavgamızdan
Uzaklaşınca da yolumuz hakkın yolundan
İnsanız ya can, eğildi başlar utancımızdan
Zarar verdik biz, bize mekan olan dünyaya
Daldık, din ile toprak uğrunda savaşmaya
Sefalet ve gözyaşıyla düşünce de cefaya
İnsanız ya can, başladık rabbimize duaya
Bir candan can iken hepimiz hak yolunda
Savurduk insanlığımızı dünya pazarında
Bölünürken ırklara iblisin cadı kazanında
İnsanız ya can, eridik kibirlik kavgasında
Komşumuz açken tok yatmayanlardandık
Birbirimize kem gözle bakmayanlardandık
İnsana sadık çocuk ruhlu güzel insanlardık
İnsanız ya can, paraya, mülke sevdalandık
Ne alimler yetiştirdik cebir ile tıpta fizikte
Direnince insanoğlu yaşamaya cehalette
Bulduk kendimizi adil olmayan rekabette
İnsanız ya can, boğulduk ağır bir rezalette
Bin iyilik yaparız, başlarda taç olur gezeriz
Bir yanlış ile dışlanır ayaklar altına düşeriz
Haklı haksız ayırmadan birbirimize söveriz
İnsanız ya can, nedametle dizimizi döveriz
Andık ise de rabbi son demimizde, nafile
Zira dilde kaldı zikir, kalpte her daim hile
Sevgi ile aşk ile gelemedik ki bir türlü dile
İnsanız ya can, hep kırdık, kırıldık bile bile
Koca dünyaya sığdıramadık bak, kendimizi
Unuttuk insanı sevmeyi aşarken haddimizi
Hiç düşünmedik ki bizi bekleyen kabrimizi
İnsanız ya can, rabbimiz affetsin hepimizi