Online Üye
Online Ziyaretçi
Seni sevmişim yoğurt yer ayran içer gibi
Asumanda hilalim ummanda tuzlu köpük!
Gönlüme yar olmuşsun kendimden geçer gibi
Kalbimde sona ermiş ne varsa bölük pörçük!
Gülünde aşk soludum peygamberdir sancağım
Toprağını belledim ay yıldızım bayrağım
Adını söyledikçe neşe sarar dudağım
Dağda yaşadım bazen efe bazense zeybek
Eridim kar olup da kalbimde şemsin nar ya
Eridim lav döşünde yakan ateşin yar ya
Eridim ter içinde her nefesin eter ya
Aşkından başım döner, huzurum olur beylik!
Ummana sığmaz oldum asumansa göz kırpar
Cıvıl cıvıldır orman, her yerde ceylanlar zıplar
Aşkına hasretten yar, saman olmuş ya saplar
Çölümü sarmış yangın, başım gezerim eğik
Buluşalım Cendere Köprüsünde gel gülüm
Bekliyorum ümitle, elde lale sümbülüm
Adıyaman şahittir ötmez sensiz bülbülüm
Nemrut’u bile sarsmış halka vermiyor dirlik
Köroğlunun dağları söyler bizim türküyü
Karacaoğlan der ki beni sarar büyüsü
Zalimler güdermiş hep aşıklar sürüsünü
Kavuşmasın diye de kalbe açarmış göçük!
Kalbi aşk ilahidir cennet yemişi gibi
Baktıkça güller sarar uzansam kabir sahi
Zikirden seller coşar gözyaşı yapar diri
Umudunla yaşarım yarim, ahire dönük!
Saffet Kuramaz