Online Üye
Online Ziyaretçi
Her tencerede aş, yapılır hesap
İçinde kaynar aynı haram-sevap
Kaynadıkça nar, kalbi yorar edep
Nefes aldıkça, öksürtür buğusu!
Dilde tatlanır besmele sürmeden
Göz doyumsuzdur gerçeği görmeden
“Ye babam, ye!” der nefsi de durmadan
Nefes aldıkça, cezbeder büyüsü!
Günah yükünce tencere kararır
Yemek tadıysa artık bilmez ayar
Hurdaya çıkar atmaktır son karar
Nefes aldıkça, zehirler durusu!
Kalp tövbe eder, değişir tencere
Yedikçe büyür yine şer cendere
Huzur bulmaz kalp kanda aynı dere
Nefes aldıkça, ağrır içse suyu!
Ye, ne varsa ye! Şer sanar hediye
Alışkanlık yar, hakkım der habire
Kadercilik yar atlatsa badire
Nefes aldıkça, tükenmez uykusu!
Tencere konak olur israf pişer
Deşer yok yeli fakir çölü eşer
Tenden çıkar can zalim olur beşer
Nefes aldıkça, gözden gitmez pusu!
Kapat kapağı kaynatma ne olur
Tencereyi at, midene ot doldur
Pişen değişir, yeme nara yoldur
Nefes aldıkça, kalp tanısın Hu’yu!
Saffet Kuramaz