Her tencerede aş, yapılır hesap

İçinde kaynar aynı haram-sevap

Kaynadıkça nar, kalbi yorar edep

Nefes aldıkça, öksürtür buğusu!

 

Dilde tatlanır besmele sürmeden

Göz doyumsuzdur gerçeği görmeden

Ye babam, ye!” der nefsi de durmadan

Nefes aldıkça, cezbeder büyüsü!

 

Günah yükünce tencere kararır

Yemek tadıysa artık bilmez ayar

Hurdaya çıkar atmaktır son karar

Nefes aldıkça, zehirler  durusu!

 

Kalp tövbe eder, değişir tencere

Yedikçe büyür yine şer cendere

Huzur bulmaz kalp kanda aynı dere

Nefes aldıkça, ağrır içse suyu!


Ye, ne varsa ye! Şer sanar hediye

Alışkanlık yar, hakkım der habire

Kadercilik yar atlatsa badire

Nefes aldıkça, tükenmez uykusu!


Tencere konak olur israf pişer 

Deşer yok yeli fakir çölü eşer 

Tenden çıkar can zalim olur beşer

Nefes aldıkça, gözden gitmez pusu!


Kapat kapağı kaynatma ne olur

Tencereyi at, midene ot doldur

Pişen değişir, yeme nara yoldur

Nefes aldıkça, kalp tanısın Hu’yu!


Saffet Kuramaz

     

( Nefes Aldıkça başlıklı yazı safdeha tarafından 21.10.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu