Ey gönül cennet bilip tacını taksan başa
Allah mahkûm etmezdi ne işe ne de aşa!
Günü gün ettim deyip eğlenip duruyorsun
Yaşlanmana rağmen genç hayali kuruyorsun!
Oysa ayağın pranga mahkûmu nasır dolmuş
Ömür sayfanda umut, yazılan çoktan solmuş!
Hala namaz kılmazsın daha zaman var dersin
Gençmiş gibi yaşayıp, fındığı kırar yersin!
Mazinde ne kazandın, haklı ne var emelin
Bir bu kadar yaşasan saç mı dolacak kelin!
Her dert deneyim daha da zor kabul etmekte
Yatağa düşürmesi anlatmaya yetmekte!
İnkâr etsen, aynalar inkâr etmiyor işte
Parayla genç olmaya gücün yetmiyor işte!
Ecel her an bekliyor, sılan sana gel diyor
Hazırlığına başla, bak ölmeden öl diyor!
Sorup helallik iste hacca gidiyor gibi
Gir diyor bükülmüş bel, hazır toprağın dibi…
Cennet daim muradın ise bu dünyada yok
Ne gördüysen emanet, kral bile salamaz kök!
Heyecansa yangının mahşer hayaliyle yan
Aşığa Allah yeter, kalbi tefekkürle an!
Dilden çıkan Kur ’andan alsın samimi emri
Nefsin boynunu büksün, yumuşatsın demiri!
Hak’tan başkasına kul olma dilenir gibi
Hayrı emredip, şerri men et, kalasın diri!
Ey gönül cennet bilip tacını taksan başa
Allah mahkûm etmezdi ne işe ne de aşa!
Saffet KURAMAZ