Esir kampına döndü benliğim kuşatarak

Park halinde bir araç değilim ki sevgili

İçimde kor kaynattın acılar yaşatarak

Park halinde bir araç değilim ki sevgili.

Halk malı çınar gibi gövdeyi kemirdiğin

Bir kamyonet zannıyla şu yola devirdiğin

Kalbine bağlayarak kontağın çevirdiğin

Park halinde bir araç değilim ki sevgili.

Düzde dere misali ağır tembel akarken

Cehennemin ateşi aciz tenim yakarken

Şeytani oluşumlar etrafımı yıkarken

Park halinde bir araç değilim ki sevgili.

Zemheriyi düşünüp âşıklar ışık saçtı

Gül olma sevinciyle goncalar yaprak açtı

Bir göçün özlemiyle leylek kırlangıç kaçtı

Park halinde bir araç değilim ki sevgili.

Hemen gelirim diye vedasız gidiyorsun

Umutsuzca ağlatıp tam cefa ediyorsun

Ayı yılı vermeden şimdi bekle diyorsun

Park halinde bir araç değilim ki sevgili.

09.11.2019

Ahmet Çelik