Esir
kampına döndü benliğim kuşatarak
Park
halinde bir araç değilim ki sevgili
İçimde
kor kaynattın acılar yaşatarak
Park
halinde bir araç değilim ki sevgili.
Halk
malı çınar gibi gövdeyi kemirdiğin
Bir
kamyonet zannıyla şu yola devirdiğin
Kalbine
bağlayarak kontağın çevirdiğin
Park
halinde bir araç değilim ki sevgili.
Düzde
dere misali ağır tembel akarken
Cehennemin
ateşi aciz tenim yakarken
Şeytani
oluşumlar etrafımı yıkarken
Park
halinde bir araç değilim ki sevgili.
Zemheriyi
düşünüp âşıklar ışık saçtı
Gül
olma sevinciyle goncalar yaprak açtı
Bir
göçün özlemiyle leylek kırlangıç kaçtı
Park
halinde bir araç değilim ki sevgili.
Hemen
gelirim diye vedasız gidiyorsun
Umutsuzca
ağlatıp tam cefa ediyorsun
Ayı
yılı vermeden şimdi bekle diyorsun
Park
halinde bir araç değilim ki sevgili.
09.11.2019
Ahmet
Çelik