"Öyle ser-mest oldum ki" Cihana güldü yüzüm.
Dünya döndü, ben döndüm, göklere değdi başım.
Dil-i şeyda ufkunda, bulutken iki gözüm.
Gün şafağa erince, Güneş oldu yoldaşım.
Sorsa canan ruhuma; Nereye erdin diye?
Derim "Sende senim ben, gonca gül verdin diye.
Şu başım dönüyorsa sevdanla sardın diye."
Ah-ı feryadım dindi, mutluluk gözde yaşım.
Mey içmeden sarhoşum, seyr-i gülistandayım.
Bulutdan indi gözüm, birken iki candayım.
Sırat-ı müstakimde, azmi sefer andayım.
Işık ehline düştü, gerçeğe erdi düşüm.
Bende şol Yunus gibi, eğri büğrü söz etmem.
İki kanat takmadım, bülbülce güle ötmem.
Sevdiğimi taç eder, derd-ü gamıma katmam.
Derviş değilim ama, Hak yoluna ermişim.
Kul Fikret'im dünyada, sevdam en büyük kârım.
Ondandır mest-i-hayat, ondandır itibarım.
Asudeyse şu ömrüm, servetimdir nigarım.
Ben gibi göğe erip değsin kavim kardeşim.
Mehmet Fikret ÜNALAN
07 Aralık 2019 Saat 15.05
Güzelçamlı/Kuşadası
(
Öyle Ser-mest Oldum Ki başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
7.12.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
