Kemiğe razıdır yedirsen itler
Kapında besle de nereye kadar
Eti sen ye ona kemiğini at
Göstere göstere nereye kadar
Çöpe attığınla itini besle
Ben sahibiyim de sonra hevesle
Yine de dayanır melül sesiyle
Her gün zülüm et de nereye kadar
İtler sorgulamaz, kul sahibine
Çok dikkat ederler kural, edebe
İnsansa isyankâr helal sebebe
Bir ömür beyhude nereye kadar
Kul olmak istersen örnek al iti
Aşkmış der, kılına koyduysan biti
İnsan sınav bilmez dert, eziyeti
Rahmet der işkence, nereye kadar
Sahibinden bekler daim rızık
İt saklamaz asla bir yerde azık
İnsan doyumsuzdur yer kaşık, kaşık
Yine yemedim der nereye kadar
İnsan örnek alsın diye sevdirir
Elinde tasma her yerde gezdirir
Gün gelir ölür de çukur kazdırır
Anlamazdan gel de nereye kadar
Saffet Kuramaz