Online Üye
Online Ziyaretçi
Hangi çiçek solmaz ki kalp solmasın!
Olup da el gibi kahır dolmasın!
Kim kalır ki diri çürürken sevgi
Son nefes verip de ölüm olmasın
Tatmazsa ilahi yaşlanır fani
Zevk almaz dünyadan yakılır mani
Kim kalır ki diri çürürken sevgi
Toprağa karışır fermanla gayri
…
Ne sümbül ne de gül öterken bülbül
Dünya sonu bilse açar mıydı tül
Lakin fani bu aşk yakıp yapar kül
Bir ömür geçip de vade dolmasın…
Batıdan bakıp da doğuya yansa
Kirlenmez deyip de karlara kansa
Yaptığı yanına kâr kalır sansa
Bir gün ektiğini biçip bulmasın
Hangi çiçek solmaz ki galibarda
Geceleri insan meyhane, barda!
Sınavın yüküyle kalmaz ki darda
Humma nöbetiyle saç baş yolmasın
…
Temizler havayı kirli toprağı
Tövbe der günahta varsa parmağı
Unutulur mazi kayar kızağı
Karla düşer başa aklar yavaşça!
Saffet Kuramaz