Yemyeþil bir tepe… Yamacýnda üç beþ aðaçlýk bir koru… Az ileride koyun sürüsü… Genç çoban sürünün arkasýnda yavaþ adýmlarla yürürken iri bir köpek sürünün bir saðýna bir soluna koþturuyordu. Sürü koruya yanaþýp durdu. Çobanýn güneþten kavrulmuþ yüzü… Elinin tersiyle alnýný sildi. Korunun sýnýrýnda gözüne uzunca bir aðaç kestirdi. Yaklaþtýkça üzerine doðru esen rüzgârýn serinliðiyle rahatladý. Gölgenin üzerinden yürüyüp gövdenin önüne kuruldu. Sýrtýný yaslayýp bakýndý. Bir kol mesafesinde ki papatyalarý fark etti. Uzanýp iki taneyi dibinden kopardý. Saplarýný bir birlerinin üzerinden geçirip yüzük þekli verdi. Abasýnýn iç tarafýndan düzgün katlanmýþ bir mendil çýkarýp açtý. Yüzüðü ortasýna yerleþtirdi. Katlarken rüzgâr hýzlandý. Aðaçlarýn saða sola yatan dallarý… Ürkmüþ koyunlar… Köpek gökyüzüne doðru havlýyordu. Bulutlarýn arasýndan kanatlý bir melek süzüldü süzüldü… Çobanýn önüne kondu. Elinde yay omzunda ok çantasý… Çobanýn bembeyaz yüzü… Eli ayaðýna dolanmýþtý. Melek çobanýn dizindeki mendile baktý. Sevgi dolu bir sesle “Gerçek bir yüzüðe dönüþtürebilirim.” Elini uzattý. 

***

Parmak uçlarý bir birine deðen elmas, altýn, çiçek yüzüklü üç el… Parmaklar uzaklaþarak ayrýldý. Diz dize karþýlýklý oturmuþ üç kýz… Altýn yüzüklü olaný dertli diðerlerine göstere göstere “Ala ala incesinden almýþ cimri,” Parmakta ýþýldayan elmas… Arkasýnda bulanýk çift göz “Sivilcem bile daha büyük,” Diðeri neþeli “Prensesler de bile böylesi yoook,” deyip ayaða kalktý. Burunlarýn ucundan geçirirken ballandýra ballandýra “Üstelik iki papatyalý naber.”  Etrafýnda dönüp yerine oturdu.

***

Çoban meleðin teklifine sevindi. Mendili verirken bir an durup geri çekti. “Sevdiðimin bakýþý sihirlidir.”