Ben niye doğdum
Nasıl bazı çocuklar
Anne babasının elinden tutup baharla
yazı çaldı
Sonbaharla kış bana kaldı
Niye onlar yeşil ovalarda büyüdü
Niye benim ömrüm bozkırda çürüdü
Niye herkes ak denizde yüzdü
Niye bana Karadeniz vurgunları
düzdü
Nasıl getirdi kör talih yolu
bilmeden
İki mevsimi bana zimmetledi
sormadan
Nasıl savruldu rüzgarda çıplak çocukluğum
Niye yalın ayak buzlarda gezdi gençliğim
Görmüştüm bahardan gözlerini
Uzatmıştım kurumuş dallarımı
Çiçek yerine kırmıştın kollarımı
Atmıştın içimdeki bakır kazanın
altına
Yakmıştın bir bakışta
Kaynatmıştın fokur fokur köpüklü acıları
Buzların üstünde diz çöküp
çekmiştim sancıları
Başımın üstüne bulutları salıp sen
gitmiştin kaç kereler
Gözlerimdeki barajdan sızdıkça
ıslanmadı nereler
Hiç kurumadı yüzlerimden ince ince
akan dereler
Nasıl üşüdü atlet siz çocukluğum
Nasıl yandı kara kışlarda gençliğim
Ben niye doğdum
Niye hala hem üşüyüp hem de
yanıyorum
Nerede kaldı çocukken uçuramadığım
uçurtma
Nerede kaldı gençken kavuşamadığım
bahar gözlü sevdiğim
Aklımdan çıkmıyor sonbahardan
kaçarken kışlarda eskidiğim